تولید آثار دینی و عاشورایی سالهاست در سینمای ایران در غبار فراموشی به محاق رفته است و جزء چند اثر انگشت‌شمار در بیان وقایع تاریخی عاشورا، چیز دیگری در کارنامه صد واندی ساله سینمای ایران به چشم نمی‌خورد. این در حالی است که با توجه به بافت اجتماعی ایران، به نظر می‌رسد حمایت از تولید چنین آثاری باید در اولویت تهیه‌کنندگان سینما قرار گیرد.

اما حالا و پس از گذشت سالها که سینمای دینی ما، با تولید انیمیشن سینمایی «ناسور» رنگ و بوی محرمی و عاشورایی به خود گرفته است. باید توجه داشت تولید انیمیشن سینمایی یکی از پرهزینه‌ترین، دشوارترین و زمان‌برترین آثار در کشور محسوب می‌شود. حال اینکه عدم‌توجه به تولید این ژانر سینمایی در سیستم کنونی نادیده و مورد غفلت قرار گرفته است، جای بسی تأمل دارد!  

حال در این وانفسا که عده‌ای جوان دغدغه‌مند در میان بی‌مهری‌های فراوان، کاری بزرگ را برای روی پرده بردن مهیا کرده اند، شورای صنفی نمایش با اکران این انیمیشن سینمایی با شرایطی عجیب موافقت کرده‌ است. آقای فرجی و همکارانش تنها با مجوز اکران مدارس بسنده کرده‌اند و از دادن «اکران عمومی» به این انیمیشن غفلت ورزیده‌اند. حال اکران ویژه انیمیشن «ناسور» تنها در پنج پردیس آزادی، جوان، المپیک، شکوفه و فرهنگسرای بهمن در سانس‌های صبح برقرار است.

بلیط‌فروشی انیمیشن «ناسور» در حالی تنها در پردیس کوروش صورت می‌گیرد که چنین امکانی در دیگر سینماهای کشور ممکن نیست.

با چنین سیستمی «ناسور» نه تنها نمی‌تواند هزینه‌های صرف شده برای تولیدش را تأمین کند؛ بلکه امکان حضور کودکان با خانواده‌ها را نیز از دست می‌دهد. این رویه‌ای است که همواره به عنوان یک ایدئال برای سینمای ایران مطرح می‌شود. ناگفته نماند که این انیمیشن از تبلیغات شهری محروم بود و این در حالی است که نمونه‌های تجاری مشابه این انیمیشن از ابزارهای قدرتمندی برای تبلیغ بهره برده‌اند.

* تسنیم